Kelebek ile ışık

Sabah vaktiydi.
Güneş daha ışımamıştı.
Ana-kız bir odada dertleşiyordu.
Kim bilir kimler kaçıncı uykusundaydı?
Aniden bir pervane belirdi.
Korktu kız,güldü anne.
''Ne zamandır burada o'' dedi anne..''Niye korkuyorsun?''güldü sonrasında tekrardan.
''Korkmuyorum'' dedi kız.''Şaşırdım sadece...''
Pervane durdu önce bir..Sonra aşkla atıldı ateşe..
Bu sefer anne korktu..Kız önce üzüldü sonra duruldu..
Anne :''Kurtarabiliriz belki''dedi..Atıldı şefkatli yüreğiyle pervaneye..
Kız :''Bırak anne.Bırak..O sadece aşka koşuyor..''dedi.
Annenin çabası nafileydi..
Biliyordu kız,pervanenin kül olup yanacağını bile bile yine de O'na koştuğunu..
Biliyordu vazgeçmeyecek..Susuyordu..
Pervane döndü ateşin etrafında önce yavaşça sonra hızla..
Canı yanıyordu..Yine de döndü ateşin etrafında bir daha ve bir daha..
Ve bıraktı kendini..


Pervane kelebekti.
Ateşse ışık...

Ateş aşktı.
Pervane ise aşık...




NOT:Kalbimden dilime böyle dökülüverdi...